Dag 7

Half 5 in de ochtend en Levi begint te huilen, ook onrustig in zijn spierspanning. Ben naast hem gaan liggen en probeer hem tot rust te brengen. Ben als de dood op oorontsteking omdat de dokter al langs geweest is voor zijn zus. Dus voel ik aan beide oren en kijk nauwlettend naar zijn reactie maar hier kon ik niets uit op merken. Zijn luier gecheckt en daarna van houding veranderd naar zijn zij. Al met al zo’n 30 minuten geduurd daarna pakte hij zijn duim en viel in slaap...6.30 uur.... Levi ligt nog ver in dromenland dus besloten om hem als laatste wakker te maken en gereed te maken voor de sessie. Wat gaat dit worden?

uiteindelijk supervrolijk weer op pad naar cdtc, hij weet de route inmiddels. Hij word nog vrolijker wanneer er om ons heen ook de andere gezinnen een praatje komen maken! Dan komen Bibi en Deni naar buiten om Levi op te halen en ineens is hij stil en luisterd aandachtig naar de stem van Bibi. 

Binnen zetten ze Levi op een grote bal met verzwaring om zijn voeten en een ondergrond met prikkel onder zijn voeten, deze ondergrond wisselen ze iedere keer af. Soms geven ze ook nog lichte druk op zijn schouders waardoor hij mooi rechtop zit. Dit komt op hetzelfde neer als al eerder omschreven: de Bonenbak.

Ook stellen ze Levi verschillende vragen die hij met ja of nee kan beantwoorden om erachter te komen in hoeverre hij dingen begrijpt. Dus niet alleen met plaatjes. Zo ook moesten we van het weekend foto’s maken van ons gezin en deze doorsturen zodat deze kaarten ook ingezet konden gaan worden! Met de vraag wil je naar Kanoa ? Greep hij zonder twijfel naar de dolfijnenkaart om vervolgens weer naar het dok te gaan! En zo laat hij ons weer verrassen hoe goed het ging in het water ondanks zijn onrust van afgelopen nacht! Er gaat heel veel in zijn koppie om....